Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Η μάχη για να μην αφήσουμε να περάσει η ιδιωτικοποίηση και των βασικών κοινωνικών αγαθών από την κυβέρνηση, έχει ξεκινήσει. Θα βρεθούμε στην πρώτη γραμμή μαζί με τους εργαζόμενους στο νερό και την ενέργεια και μαζί με την κοινωνία, για μην περάσουν στα αρπακτικά χέρια της αγοράς.


Η κυβέρνηση συνεχίζοντας τις μνημονιακές πολιτικές, το καλοκαίρι ξεπούλησε τον ΟΛΠ στην Cosco, πούλησε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους ιταλικούς σιδηροδρόμους, έδωσε τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια στην Fraport, και πριν λίγες βδομάδες χάρισε στον Λάτση το Ελληνικό, έδωσε τώρα το υπόλοιπο 5% του ΟΤΕ ώστε να μην υπάρχει ούτε καν η ένσταση του μετόχου στα τεκταινόμενα του ομίλου και άνοιξε το δρόμο για την αλλαγή έδρας της DeutscheTelekom η οποία ελεύθερα τώρα θα μετακομίσει στο εξωτερικό .

Τώρα κλιμακώνει τις επιθέσεις της και προχώρησε στην ένταξη της ΕΥΔΑΠ, της ΕΥΑΘ, της ΔΕΗ και των Κρατικών Ακίνητων, στο υπερταμείο με σκοπό την ιδιωτικοποίηση τους, συνεχίζοντας αυτό που ξεκίνησε το καλοκαίρι με τις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας και τα ΕΛΤΑ.

Ξέρουμε το τι έχουν σημάνει οι ιδιωτικοποιήσεις αγαθών όπως το νερό και το ρεύμα σε διάφορες χώρες που έχουν εφαρμοστεί. Σημαίνουν το κόψιμο στην πρόσβαση για χιλιάδες συνανθρώπους μας, στα βασικά αγαθά της ζωής. Σημαίνουν εκτίναξη των τιμολογίων μια που ο ιδιώτης ενδιαφέρεται μονάχα για το κέρδος του. Σημαίνουν χαμηλότερη ποιότητα νερού και υπηρεσιών, αφού για τους ιδιώτες οι επενδύσεις σε εκσυγχρονισμούς δικτύων είναι «ασύμφορες δαπάνες». Και φυσικά σημαίνουν απολύσεις για τους εργαζόμενους που δουλεύουν σε αυτές τις επιχειρήσεις.

Επισημαίνουμε, σύμφωνα με μετρήσεις του ΠΑΚΟΕ, ότι το νερό της ΕΥΔΑΠ είναι το καλύτερο και ποιοτικότερο νερό της Ελλάδας.




Ξέρουμε ότι η κυβέρνηση λέει ψέματα όταν ισχυρίζεται ότι η ένταξη στο υπερταμείο δεν σημαίνει ιδιωτικοποίηση αλλά τάχα «αξιοποίηση».Το υπερταμείο καταστατικά δεν έχει καμία σχέση με το δημόσιο. Στο πενταμελές συμβούλιο που το διοικεί, ορίζονται τρία μέλη από την κυβέρνηση, οι αποφάσεις όμως παίρνονται με 80%, δηλαδή τα μέλη που ορίζουν οι δανειστές έχουν δυνατότητα βέτο. Και δηλώνουν ότι σκοπός του ταμείου είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους, η λειτουργία των επιχειρήσεων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Ιδιωτικοποίηση είναι οι εργολαβίες και η παραχώρηση έργων στους ιδιώτες. Ιδιωτικοποίηση είναι η ανάθεση του μάνατζμεντ στους ιδιώτες ακόμη και αν πάρουν μειοψηφικό πακέτο μετοχών. Ιδιωτικοποίηση είναι οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) που σήμερα χρησιμοποιούν κατά κόρο οι πολυεθνικές για να κερδίζουν τα μέγιστα, με το μικρότερο γι’ αυτές κόστος.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, έχει απέναντι στις επιλογές της ολόκληρη την κοινωνία. Οι μεγάλες κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στην ΕΥΔΑΠ, λιμάνια, νοσοκομεία κλπ, δείχνουν ότι μπορούμε να οργανωθούμε και να ξεσηκώσουμε για ένα μεγάλο αντιμνημονιακό ανένδοτο αγώνα που να τσακίσει τις επιλογές κυβέρνησης και δανειστών. Τις ιδιωτικοποιήσεις, τους νέους νόμους για τα εργασιακά τον νέο προϋπολογισμό λιτότητας.

Να βροντοφωνάζουμε μαζί με όλη την κοινωνία ότι, «Παιδεία, Υγεία, Ρεύμα και Νερό, δεν είναι εμπορεύματα ανήκουν στο λαό». Αλλά πολύ περισσότερο διεκδικούμε να γυρίσουν πίσω στον δημόσιο έλεγχο ο ΟΛΠ, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, τα δεκατέσσερα περιφερειακά αεροδρόμια και κάθε επιχείρηση που ιδιωτικοποιήθηκε. Και μαζί να γυρίσει στο δημόσιο και ο ΟΑΣΘ, που έδειξε τις προηγούμενες βδομάδες πόσο ψεύτικη είναι η προπαγάνδα για τις προβληματικές δημόσιες επιχειρήσεις που θα σωθούν αν μπουν μέσα οι ιδιώτες.


Η ΠΟΣΠΕΡΤ σε συνεργασία με τον Συντονισμό ενάντια στα μνημόνια, οργανώνουν εκδήλωση συζήτηση στο Ραδιομέγαρο ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ, την Τρίτη 1 Νοεμβρίου, στις 13:00, στην αίθουσα συσκέψεων της ΠΟΣΠΕΡΤ, για τις συνέπειες της ιδιωτικοποίησης του νερού και πώς μπορούμε να παλέψουμε για να μην περάσουν. Κεντρικός ομιλητής θα είναι συνδικαλιστής από την ΕΥΔΑΠ.

Αποστόλης Στασινόπουλος

Σε πρόσφατο άρθρο-γνωμοδότησή του, ο Νίκος Αλιβιζάτος διακεκριμένος συνταγματολόγος του Κέντρου, υποστηρίζοντας την αντισυνταγματικότητα του νόμου Παππά έγραφε: «Σε αυτό το πλαίσιο, ύστερα από την άρνηση της αντιπολίτευσης να συναινέσει στην ανάδειξη των νέων μελών του Ε.Σ.Ρ, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι δεν θα μπορούσε να ανεχθεί μια επ’ αόριστον διακοπή του άμεσου κρατικού ελέγχου στη ραδιοτηλεόραση. Κάτι τέτοιο ισχύει σε κάθε περίπτωση που η δράση μιας ανεξάρτητης αρχής κρίνεται απολύτως αναγκαία». Συνεχίζοντας δήλωνε πως «δεν μπορεί να προβληθεί σοβαρά η ύπαρξη μιας τέτοιας άμεσης ανάγκης ως δικαιολογητικός λόγος για τη μεταφορά της συνταγματικά κατοχυρωμένης αρμοδιότητας του Ε.Σ.Ρ. στον αρμόδιο υπουργό». Καταλήγοντας, εξέφρασε πως «σύμφωνα με την πάγια νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων, η επίκληση της συνδρομής έκτακτων περιστάσεων ή εξαιρετικώς επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης εκ μέρους της εκτελεστικής εξουσίας ως δικαιολογητικού λόγου για τη λήψη έκτακτων μέτρων, δεν ελέγχεται δικαστικά. Και αυτό γιατί η σχετική εκτίμηση θεωρείται ότι ανάγεται στη σφαίρα της πολιτικής ευθύνης των οργάνων που κατά το Σύνταγμα ασκούν την εκτελεστική και νομοθετική εξουσία, σύμφωνα με τη θεωρία του αποκαλούμενου «δικαίου της ανάγκης».(1)

Ο κ. Αλιβιζάτος έκανε σαφές ουσιαστικά το εξής: η κρίση του ΣτΕ δεν δεσμεύει με κανέναν άλλο τρόπο, παρά μόνο σε έναν έσχατο βαθμό πολιτικά, το κοινοβούλιο ή την κυβέρνηση να νομοθετήσει στα όρια του συντάγματος ή παραβαίνοντας αυτό, επικαλούμενη-ο μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Ο Κ. Δουζίνας σε άρθρο του την Παρασκευή στην Εφημερίδα των Συντακτών, επιχειρεί να πολιτικοποιήσει τις αποφάσεις του ΣτΕ αναδεικνύοντας την δυσδιάκριτη τομή μεταξύ νομικού και πολιτικού σε αυτές τις περιπτώσεις, με σκοπό να δικαιολογήσει και να νομιμοποιήσει το νόμο Παππά με βάση το δίκαιο της ανάγκης. Χαρακτηριστικά αναφέρει πως το «ΣτΕ έκρινε ότι το πρώτο Μνημόνιο ήταν συνταγματικό παρά τα ισχυρά επιχειρήματα εναντίον του επειδή η οικονομική κρίση το έκανε αναγκαίο. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις η πολιτική απόφαση κυβέρνησης και Βουλής γίνεται νομικά δεκτή» και κλείνει γράφοντας πως «προχθές η νομική ανοχή της ανάγκης δεν επαναλήφθηκε. Το Σύνταγμα είναι ό,τι είπε το ΣτΕ αλλά, ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές απόψεις των δικαστών, η απόφαση αυτή είναι πολιτικά μονομερής».(2)

Πού εδράζεται τελικά το δίκαιο της ανάγκης; Πόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει και ποια η σημασία του για το νόμο Παππά;

Μία από τις πιο αμφιλεγόμενες έννοιες ανέκαθεν στο πολιτικό-νομικό πεδίο, της οποίας το σύγχρονο παράδειγμα αποτελεί αντικείμενο ευρείας συζήτησης και προβληματισμού είναι εκείνη της κατάστασης εξαίρεσης. Η δυσκολία ορισμού της καθώς και η αδυναμία στοιχειοθέτησης συνολικών θεωριών γύρω από την κατάσταση εξαίρεσης και τις σφαίρες εφαρμογής της, έγκειται στο γεγονός πως ακροβατεί μεταξύ πολιτικής και δικαίου. Το δίκαιο της ανάγκης αποτελεί μια στιγμή θεσμικής αποκρυστάλλωσης και μια εννοιολογική παραπομπή της γκρίζας αυτής κατάστασης στο δίκαιο.

Για να διασαφηνιστεί καλύτερα σ’ένα πρώτο επίπεδο η συγκεχυμένη έννοια της κατάστασης εξαίρεσης και να γίνουν όσο πιο κατανοητές είναι δυνατόν οι σημασίες που την περιβάλλουν, θα ήταν ορθό και αναγκαίο μάλιστα να φέρουμε στην επιφάνεια και να επεξεργαστούμε στοιχεία και λεπτομέρειες που την συνθέτουν. Όπως προαναφέρθηκε, η δυσκολία ορισμού της καθώς και το απροσδιόριστο έδαφος γύρω από αυτή, βασίζεται σε μια διαδεδομένη άποψη πως η κατάσταση εξαίρεσης  αποτελεί «σημείο ανισορροπίας ανάμεσα στο δημόσιο δίκαιο και το πολιτικό γεγονός»(3) και τοποθετείται σε «μια δυσδιάκριτη ζώνη, στην τομή του νομικού με το πολιτικό στοιχείο».(4)

Άξιο αναφοράς αποτελεί επίσης «η έκφρασηπλήρεις εξουσίεςμε την οποία χαρακτηρίζεται ενίοτε η κατάσταση εξαίρεσης και αναφέρεται στη διεύρυνση των κυβερνητικών εξουσιών και ιδίως στην παραχώρηση στην εκτελεστική εξουσία της δυνατότητας να εκδίδει πράξεις με ισχύ νόμου». Πάντως ο όροςπλήρεις εξουσίεςπροσδιορίζει έναν από τους πιθανούς τρόπους δράσης της εκτελεστικής εξουσίας κατά τη διάρκεια της κατάστασης εξαίρεσης, αλλά δε συμπίπτει με αυτήν. Αυτό καθίσταται σαφές από τη γαλλική νομική παράδοση που προέβλεπε πως «η εξουσία αναστολής του συντάγματος ανήκει στο κοινοβούλιο, κάτι που επικυρώθηκε και εντέλει με νόμο το Μάιο του 1877 καθορίζοντας ότι η κατάσταση πολιορκίας μπορούσε να κηρυχτεί μόνο με νόμο».(5)

Έπειτα, ένα ακόμη χαρακτηριστικό που προσεγγίζει καταφανώς την κατάσταση εξαίρεσης είναι «η αναστολή (ολική ή μερική) του δικαιϊκού συστήματος».(6) Κατατοπιστικά προς αυτή τη συνθήκη είναι τα λόγια του Σμιτ ο οποίος υποστηρίζει πως «στην κατάσταση εξαίρεσης το σύνταγμα μπορεί να αναστέλλεται ως προς την εφαρμογή του, δεν παύει όμως να ισχύει αφού η αναστολή του σημαίνει μόνο μία συγκεκριμένη εξαίρεση» και διατυπώνει την άποψη πως η συγκεκριμένη αυτή αναστολή του συντάγματος λαμβάνει χώρα «για να υπερασπιστεί την ύπαρξή του» ώστε να καταφέρει στο τέλος «να επιτρέψει την εφαρμογή του δικαίου».(7) Πιο λεπτομερειακά «η κατάσταση εξαίρεσης ορίζει, ένα καθεστώς δικαίου στο οποίο αφενός, ο κανόνας υφίσταται αλλά δεν εφαρμόζεται (δεν έχει «ισχύ») και αφετέρου, πράξεις που δεν έχουν ισχύ νόμου την αποκτούν».(8)

Μία ακόμα εξόχως ενδιαφέρουσα άποψη και σκέψη είναι εκείνη που έλκει την καταγωγή της από ένα λατινικό απόφθεγμα και προκρίνει πως «η ανάγκη νόμους δεν γνωρίζει» (necessitas legem non habut). H συγκεκριμένη ρήση όμως εμφανίζει μια πολυσημία καθώς θα μπορούσε να ερμηνευτεί διττά, δηλαδή πρωτογενώς ως «η ανάγκη δεν αναγνωρίζει κανένα νόμο» και δευτερευόντως ως «η ανάγκη δημιουργεί τους δικούς της νόμους». Επιπρόσθετα, η πρώτη ερμηνεία του ρητού καταδεικνύει πως «εκείνος που σε περίπτωση ανάγκης ενεργεί εκτός νόμου δεν αποφασίζει για τον νόμο αλλά για την μεμονωμένη περίπτωση, για την οποία θεωρεί ότι το γράμμα του νόμου δεν πρέπει να τηρηθεί», ενώ η δεύτερη συνιστά πως «η αρχή σύμφωνα με την οποία η ανάγκη προσδιορίζει μια ασυνήθιστη κατάσταση στην οποία ο νόμος χάνει τη δεσμευτική του ισχύ – αυτή είναι η έννοια του ρητού (necessitas legem non habut) –μετατρέπεται στην αρχή σύμφωνα με την οποία η ανάγκη συνιστά κατά κάποιο τρόπο το έσχατο έρεισμα και την ίδια την πηγή του νόμου».(9)

Σε αυτό το σημείο αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον η ομολογουμένως ακραία θέση του Σάντι Ρομάνο πως «η ανάγκη δεν έχει νόμους, φτιάχνει νόμους -κατά μίαν άλλη συνηθισμένη έκφραση- πράγμα που σημαίνει ότι η ίδια αποτελεί μια καθεαυτό πηγή δικαίου. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η ανάγκη είναι η βασική, πρωταρχική πηγή δικαίου, έτσι ώστε, σε σχέση με αυτήν, οι υπόλοιπες πρέπει να θεωρούνται δευτερεύουσες».(10)

Τέλος, απαιτείται να αναφερθούμε σε μια αξιοσημείωτη διάκριση που τοποθετείται στη νομική θεωρία «ανάμεσα στα συστήματα που ρυθμίζουν την κατάσταση εξαίρεσης με το συνταγματικό κείμενο ή μέσω ενός νόμου και στα συστήματα που προτιμούν να μη διευθετούν ξεκάθαρα το πρόβλημα. Στη πρώτη ομάδα ανήκουν η Γαλλία και η Γερμανία ενώ στη δεύτερη η Ιταλία, Η Ελβετία,  η Αγγλία και η ΗΠΑ, αν και ιστορία του θεσμού τουλάχιστον από την εποχή του Α’ Παγκοσμίου πολέμου φανερώνει ότι η εξέλιξη του υπήρξε ανεξάρτητη από τη συνταγματική ή νομοθετική επισημοποίησή του.

Το προηγούμενο καθεστώς της ραδιοτηλεόρασης συνιστούσε έναν άνομο χώρο. Η διαρκής μη αδειοδότηση των καναλιών και η παρατεταμένη έκνομη λειτουργία τους προφανέστατα αποτελεί ένα πρόβλημα που διακλαδώνεται σε δεκάδες επιμέρους άλλα. Τα τηλεοπτικά μέσα είχαν προσφύγει, αρκετά χρόνια τώρα με αποκορύφωμα το δημοψήφισμα, σε μια λευκή τρομοκρατία ενάντια στην κοινωνία και με συνοδοιπόρους την πολιτική εξουσία και το τραπεζικό σύστημα είχαν μετατρέψει το κοινό αγαθό της πληροφόρησης και της ενημέρωσης σε ένα καταναλωτικό αγαθό χειραγώγησης, ελέγχου και πειθάρχησης. Τα κροκοδείλια δάκρυα του μπλοκ των καναλαρχών -που σήμερα δίνουν τον πολιτικό τόνο και την επιχειρηματολογία στα πάλαι ποτέ κραταιά κόμματα εξουσίας, των πολιτικών στελεχών- των οποίων το κύρος της εξουσίας φθείρεται- και των λόμπι των τραπεζιτών και μεγαλοεργολάβων, για την κρατική παρεμβατικότητα και τον αριθμό των τεσσάρων καναλιών δεν συγκινεί κανέναν. Και αυτό διότι όσο και αν διατρανώνουν τη μεσσιανική ουσία της ελεύθερης αγοράς και του ανταγωνισμού που δεν δεσμεύεται από κρατικές προσταγές θα έπρεπε να σημειώσουμε πως η εδραίωση του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα, την Ευρώπη αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο είχε ως αναγκαίο συμπλήρωμα νομιμοποίησης και ισχύς τη θεσμοθέτηση από την πλευρά των κρατών πλήθος αντικοινωνικών νόμων που διευθετούσαν τις διαφορές μεταξύ κοινωνίας και κεφαλαίου κατοχυρώνοντας την κατίσχυση κεκτημένων δικαιωμάτων και την αποχαλίνωση των αγορών και των κερδοσκόπων.

Η απόπειρα της κυβέρνησης με προεξάρχοντα τον Παππά να νομοθετήσει επάνω σε αυτό το κενό έγινε με εξόχως επικίνδυνους κοινωνικά, πολιτικά και νομικά όρους. Ο αριθμός 4 όσο και αν ενεργοποιείται για να καταλύσει το ούτως έχει διαπλεκόμενο τρίγωνο καναλαρχών-πολιτικών-τραπεζιτών, κυρώνεται στη βάση οικονομικών και μόνο κινήτρων και υποκρύπτει μια διάθεση ελέγχου του νέου μιντιακού τοπίου.

Άλλωστε υπήρξαν πολλαπλές ενδείξεις υπόγειων συμφωνιών μεταξύ υπουργών και επίδοξων καλαναρχών. Οι κύριες προβληματικές που ανέκυψαν από το νόμο Παππά είναι η παντελής έλλειψη ποιοτικών κριτηρίων πέραν των οικονομικών αλλά και ο αποκλεισμός από την δημοπρασία κοινωνικών και συνεταιριστικών σχηματισμών σε αντιστάθμισμα των ΑΕ, των ΟΤΑ και των κοινοπραξιών. Ας προσθέσουμε σε όλα τα παραπάνω την περσινή κρατική καθήλωση της αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ και του κινήματος που είχε αναπτυχθεί με κέντρο την πρόταση για αποκεντρωμένα και δικτυωμένα οπτικοακουστικά μέσα αλλά και την πολύ πρόσφατη επίθεση και αφαίρεση μηχανημάτων ώστε να μη γίνονται εκπομπές στα FM στην ΕΡΤΟΠΕΝ.

Τώρα που το ΣτΕ έκρινε και με τη βούλα το νόμο Παππά αντισυνταγματικό διατηρεί την κατάσταση σε ένα κενό νόμου. Δεν χρειάζεται να κρίνουμε εδώ τις αποφάσεις των ανώτατων δικαστηρίων καθώς εκείνοι που προβαίνουν σε αυτό είναι οι ίδιοι που τα είχαν ανακηρύξει σε ρυθμιστικό πυλώνα της συνταγματικής τάξης και της δημόσιας ζωής συγκαλύπτοντας το γεγονός της διαπλοκής των εξουσιών και της διαμόρφωσης ενός βαθέους κράτους στους κόλπους των δικαστηρίων. Ας σταθούμε μόνο στις αποφάσεις του ΣτΕ περί της αντισυνταγματικότητας του νόμου για την ιθαγένεια ή περί της συνταγματικότητας της επένδυσης στις Σκουριές, τις υπέρμετρες ποινές των ανώτατων δικαστηρίων σε πολιτικούς κρατούμενους ή τη διαρκή παραγωγή πράξεων νομοθετικού περιεχομένου από το σύνολο των τελευταίων κυβερνήσεων. Επιπρόσθετα, το συνταγματικό δίκαιο ορίζει με γενικές διατάξεις τα πλαίσια και τους κανονισμούς λειτουργίας των θεσμών με αποτέλεσμα να υπόκειται διαρκώς σε ερμηνεία με πολιτικά, αξιακά και ιδεολογικά κριτήρια από τους αρμόδιους δικαστές.

Ο νόμος-γέφυρα είναι πολύ πιθανόν να εκπέσει συνταγματικά καθώς εμπίπτει στο ίδιο προβληματικό πλαίσιο απουσίας του Ε.Σ.Ρ ενώ η συγκρότηση του Ε.Σ.Ρ δεν φαίνεται να είναι εφικτό να πραγματοποιηθεί αν δεν καταργηθεί ο νόμος. Το δίλημμα που τίθεται πλέον είναι το εξής: η ακύρωση από τη πλευρά της κυβέρνησης του νόμου Παππά που θα σήμαινε ένα τεράστιο πολιτικό πλήγμα και μια αναμφισβήτητη πολιτική ήττα που θα δρομολογούσε ραγδαίες εξελίξεις στη κεντρική πολιτική σκηνή και θα αθώωνε τους καναλάρχες και το καθεστώς που είχαν οικοδομήσει ή η επίκληση της εξαιρετικής περίστασης και της πολιτικής αναγκαιότητας με σκοπό να τεθεί σε ισχύ μια νομική πράξη απογυμνωμένη συνταγματικά (τα συντάγματα άλλωστε έχουν μετατραπεί σήμερα σε αναχρονιστικές δομές που αναστέλλονται διαρκώς βλ. μαύρο στην ΕΡΤ από κυβέρνηση Σαμαρά) με σημαντικό επίσης πολιτικό κόστος που θα σήμαινε την όξυνση της πολιτικής πόλωσης και την πολιτικοποίηση των αποφάσεων του ΣτΕ.

Το καρπούζι και το μαχαίρι βρίσκονται στα χέρια της κυβέρνησης όπως επίσης ο γκρεμός και το ρέμα που καραδοκούν στα βήματα της. Η κατάσταση εξαίρεσης βεβαίως είναι εγγενής στην κρατική λειτουργία οπότε ουδέν παράδοξο.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

(1) https://www.efsyn.gr/arthro/diakrisi-ton-exoysion-la-kart
(2) http://www.efsyn.gr/arthro/politikoi-filosofoi-kai-dikastes
(3) Saint-Bonnet .F, L’ Etat d’ exception, PUF, Paris, 2001
(4) Fontana .A, Du droit de resistance au devoir d’ insurrection, in J. –C. Zancarini (επιμ.) ,Le Droit de rersistance, ENS, Paris 1999
(5) Agamben .G, Κατάσταση εξαίρεσης : Όταν η έκτακτη ανάγκη μετατρέπει την εξαίρεση σε κανόνα, Εκδόσεις Πατάκη,  Αθήνα 2007
(6) Agamben.G, Homo Sacer : Κυρίαρχη εξουσία και γυμνή ζωή, Εκδόσεις Εξάρχεια, Αθήνα 2016
(7) Schmitt. C, Die Diktatur, Duncker & Humblot, Munchen- Leipzig 1921
(8) Agamben .G, Κατάσταση εξαίρεσης : Όταν η έκτακτη ανάγκη μετατρέπει την εξαίρεση σε κανόνα, Εκδόσεις Πατάκη,  Αθήνα 2007
(9) ο.π
(10) Romano .S, Sui decreti –legge e lo stato di assedio in occasione dei terremoti di Messina e Reggio Calabria ,in ‘’Rivista di diritto pubblico’’ ora in Id., Scritii minori, vol. 1, Giuffre, Milano 1990


από babylonia

Αναπληρωτές Εκπαιδευτικοί Ειδικοτήτων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης

Μετά τις συνελεύσεις μας στο ΕΜΠΡΟΣ, καταλήξαμε σε αυτήν εδώ την επιστολή, που απευθύνεται κυρίως στους γονείς αλλά και σε όλους όσοι δεν γνωρίζουν τι πραγματικά συμβαίνει στο δημόσιο σχολείο αυτήν τη στιγμή.
(Διακινήστε – κοινοποιήστε – προωθήστε ελεύθερα).

Για τον «νέο» τύπο δημοτικού σχολείου:
τι σηματοδοτεί για τους μαθητές, τους γονείς, την κοινωνία

Ανοιχτή επιστολή εκπαιδευτικών ειδικοτήτων

Λίγους μήνες νωρίτερα και δίχως να έχει προηγηθεί ουσιαστικός διάλογος με την εκπαιδευτική κοινότητα, τους γονείς, την κοινωνία, επιβλήθηκε με υπουργική απόφαση ο «νέος/ενιαίος» τύπος ολοήμερου δημοτικού σχολείου.

Τι άλλαξε όμως, σε ποια βάση, και τι παρέμεινε ίδιο;

Καταργώντας τα 1.300 περίπου δημοτικά σχολεία Ενιαίου Αναμορφωμένου Εκπαιδευτικού Προγράμματος (ΕΑΕΠ) στα οποία είχαν εισαχθεί νέα διδακτικά αντικείμενα και εξειδικευμένοι εκπαιδευτικοί για τη διδασκαλία τους, η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘ δεν φρόντισε να περάσει σε έναν πραγματικά ενιαίο τύπο σχολείου που θα διασφάλιζε την ισότιμη πρόσβαση όλων των μαθητών σε όλα τα διδακτικά αντικείμενα, καλλιεργώντας και ενισχύοντας την αισθητική και φυσική αγωγή, τη γλωσσομάθεια, καθώς και την επαφή των μαθητών με τις νέες τεχνολογίες.
Αντιθέτως, επιχείρησε να βαφτίσει ως νέο έναν τύπο σχολείου που φτιάχτηκε αποκλειστικά για να εξυπηρετήσει τις περικοπές που επιβάλλουν οι μνημονιακές δεσμεύσεις της κυβέρνησης. Γι’ αυτόν το λόγο, επιστρατεύθηκαν παιδαγωγικοί όροι, που, όσο και αν διαστρεβλώθηκαν, δεν καταφέρνουν να αποκρύψουν την αλήθεια.

Η «απογυμνασιοποίηση» του δημοτικού σχολείου, που πολλάκις χρησιμοποιήθηκε ως όρος από τον υπουργό Παιδείας για να δικαιολογήσει την περικοπή των διδακτικών ωρών ώστε το ωράριο των μαθητών να τελειώνει για όλα τα σχολεία στη 13:15 αντί στις 14:00, σε καμία περίπτωση δεν αφορά τις ώρες παραμονής των μαθητών στο σχολείο. Άλλωστε, στο «νέο» τύπο σχολείου δεν εξακολουθούν να είναι διογκωμένες η διδακτέα ύλη, η εργασία για το σπίτι, η βαθμοθηρία;

Ποιο ήταν όμως το πλαίσιο του «παλιού» σχολείου το οποίο το υπουργείο θέλησε να αλλάξει κάνοντάς το «νέο»;

Ποιος ο ρόλος των μαθημάτων των ειδικοτήτων και ποια η σημασία της διδασκαλίας τους από ανθρώπους που έχουν σπουδάσει αυτά τα αντικείμενα;

Ζούμε σε μια κοινωνία μέσα στην οποία τα παιδιά, από πολύ μικρή ηλικία, έρχονται αντιμέτωπα με το άγχος και την πίεση της καθημερινότητας.
Επιπλέον, οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν σχεδόν όλες οι οικογένειες, καθώς και οι εικόνες βίας και πολέμου που κυριαρχούν στα τηλεοπτικά προγράμματα δημιουργούν στα παιδιά μια τάση προς την επιθετικότητα και τη βίαιη συμπεριφορά, που εμποδίζουν συχνά την ομαλή κοινωνικοποίησή τους και την αρμονική σχολική ζωή.

Τα μαθήματα της Αισθητικής Αγωγής (Μουσική, Εικαστικά, Θεατρική Αγωγή) και της Φυσικής Αγωγής, όταν διδάσκονται από εξειδικευμένους παιδαγωγούς, συμβάλλουν στην ψυχική ωρίμανση και κοινωνικοποίηση όλων των παιδιών – ιδιαίτερα εκείνων με δυσκολίες ένταξης, με γλωσσικά ή μαθησιακά προβλήματα.

Τα μαθήματα αυτά αποτελούν εργαλείο για την πρόληψη του σχολικού εκφοβισμού, καθώς προάγουν την ομαδικότητα, την αυτοεκτίμηση, την αποδοχή του άλλου, τους δεσμούς αλληλεγγύης, τη συναισθηματική έκφραση και τον αλληλοσεβασμό στην πράξη, μέσα από το παιχνίδι και τη δημιουργικότητα. Τα εν λόγω διδακτικά αντικείμενα συμβάλλουν επίσης και στην καλλιέργεια των παιδιών, βοηθώντας τα να αναπτύξουν αισθητικά κριτήρια απέναντι στα πρότυπα που επιβάλλει η μαζική κουλτούρα.

Μέσα στην Κοινωνία της Πληροφορίας και στην εποχή της τεχνολογίας, η εξοικείωση των μαθητών με τον υπολογιστή και τις εφαρμογές του (ως εργαλείου έκφρασης και δημιουργίας) και η ευαισθητοποίηση απέναντι στα Μέσα και στις επιπτώσεις της τεχνολογίας στο σύγχρονο τρόπο ζωής αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια της μόρφωσης των παιδιών.

To μάθημα της Πληροφορικής έχει ως στόχο την καλλιέργεια της μεταγνώσης στο παιδί (του να μάθει πώς να μαθαίνει), την ανάπτυξη της κριτικής του σκέψης, όπως και τεχνικών επίλυσης προβλημάτων, σε συνδυασμό με την ενίσχυση ικανοτήτων συνεργασίας και ανάληψης πρωτοβουλιών, τόσο στον εικονικό όσο και στον πραγματικό κόσμο.

Οι περικοπές των διδακτικών ωρών των μαθημάτων ειδικοτήτων, η (δίχως κανένα επιστημονικό και παιδαγωγικό κριτήριο) κατάργηση της Θεατρικής Αγωγής από την Ε’ και Στ’ τάξη και η υποβάθμιση του ολοήμερου προγράμματος, οδηγούν, ανάμεσα στα υπόλοιπα, και στην αύξηση των εξόδων των οικογενειών. Οι μαθητές που προέρχονται από –όλο και περισσότερες– οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα αποκλείονται από την ισότιμη μάθηση. Τρανταχτό παράδειγμα η μείωση των ωρών των Αγγλικών, της Πληροφορικής, των Καλλιτεχνικών Μαθημάτων και της Γυμναστικής. Τα παιδιά προωθούνται στα Κέντρα Μελέτης, στα ιδιωτικά μαθήματα, στα ωδεία, στα καλλιτεχνικά εργαστήρια, στα γυμναστήρια, στα κέντρα Ξένων Γλωσσών και στα κάθε είδους φροντιστήρια. Κάποιος μαθητής, που έχει μία ιδιαίτερη κλίση σε ένα μάθημα από τα παραπάνω, δεν θα μπορεί να την αναπτύξει αν οι γονείς του δεν έχουν την οικονομική άνεση. Εννοείται ότι, σε αντίθεση με το δημόσιο σχολείο, το ίδιο πρόγραμμα σπουδών ακολουθείται και στα ιδιωτικά σχολεία, αλλά διδάσκεται από εξειδικευμένους εκπαιδευτικούς. Κάτι που δεν ισχύει πλέον στο δημόσιο σχολείο, διότι, με την υπουργική απόφαση απελευθερώνεται και η διδασκαλία των μαθημάτων ειδικοτήτων, τα οποία δύναται να ανατίθενται πλέον και στους συναδέλφους του κλάδου ΠΕ 70 (δασκάλους), οι οποίοι, σε πολλά σχολεία της επικράτειας διδάσκουν ήδη Εικαστικά, Θεατρική Αγωγή, Μουσική, Φυσική Αγωγή και Πληροφορική (με μια απλή πιστοποίηση β᾽επιπέδου)!
Όμως, η ποιοτική εκπαίδευση δεν είναι πολυτέλεια, είναι συνταγματική υποχρέωση της Πολιτείας. Και απαιτεί επάρκεια, εξειδίκευση και καταλληλότητα – κι αυτά δεν θα έπρεπε να είναι διαπραγματεύσιμα.

Αντί, λοιπόν, για ένα νέο σχολείο της ουσιαστικής διάχυσης των διδακτικών αντικειμένων και των ίσων μορφωτικών δικαιωμάτων, στην ουσία επικράτησαν οι παλιές νοοτροπίες, ο συντηρητισμός και η προχειρότητα στο σχεδιασμό, που έδεσαν άψογα με τις περικοπές, τις αντιπαιδαγωγικές, αντιεπιστημονικές και αντισυναδελφικές αναθέσεις μαθημάτων (μια πρακτική που σιγά σιγά παγιώνεται), την επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών των εκπαιδευτικών.

Άραγε πόσο καλό μάθημα μπορεί να κάνει ένας εκπαιδευτικός που δουλεύει σε πέντε σχολεία;
Οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί δεν συμπληρώνουν πλέον ωράριο στην πρωινή ζώνη μαθημάτων και εξαναγκάζονται είτε να συμπληρώσουν το διδακτικό τους ωράριο στο ολοήμερο πρόγραμμα είτε σε άλλο σχολείο. Η θέση του υπεύθυνου ολοημέρου καταργείται. Οι πρώτες χιλιάδες απολύσεις αναπληρωτών εκπαιδευτικών που έχουν δουλέψει επί σειρά ετών στο δημόσιο σχολείο είναι γεγονός. Όλα αυτά για να καλυφθούν οι ανάγκες σε προσλήψεις μέσω ευρωπαϊκών κονδυλίων και όχι μέσω κρατικού προϋπολογισμού, ως όφειλε να έχει διασφαλίσει η Πολιτεία.

Από σας, τους γονείς των μαθητών μας, ζητάμε να συμπορευθείτε με μας στον αγώνα που δίνουμε για να υπερασπιστούμε το δημόσιο σχολείο, να διασφαλίσουμε το αγαθό της μόρφωσης και της παιδείας, καθώς και την ισότιμη πρόσβαση σε αυτό για όλους τους μαθητές μας.
Ήμασταν και παραμένουμε δίπλα σε εσάς και τα παιδιά σας, που για λίγες στιγμές της ημέρας γίνονται και δικά μας παιδιά. Σας θέλουμε στο πλευρό μας για να στηρίξουμε και να στηριχθούμε, να εμπνεύσουμε και να εμπνευστούμε.

Συστρατευόμαστε/συμμετέχουμε ενεργά σε όλες τις κινητοποιήσεις που εξαγγέλλονται στο άμεσο μέλλον, διεκδικώντας ένα καλύτερο σχολείο.
Ο αγώνας αυτός είναι κοινός και μόνο ενωμένοι μπορούμε να νικήσουμε όσους μας κλέβουν τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας.

Αναπληρωτές Εκπαιδευτικοί Ειδικοτήτων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης
(Επικοινωνία: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.)

Συνάδελφοι!
Εδώ και ενάμιση χρόνο από τότε που ξεκίνησε το «σήριαλ» των τηλεοπτικών αδειών η Ένωσή μας τάχθηκε υπέρ της τάξης που πρέπει να μπει στο τηλεοπτικό τοπίο.
Καταθέσαμε τις δικές μας προτάσεις που δεν αφορούσαν μόνο την διασφάλιση και την αύξηση των θέσεων εργασίας και των εργασιακών μας δικαιωμάτων (Σ.Σ.Ε. σταθερή και μόνιμη εργασία κ.α.) αλλά και προτάσεις για την ποιότητα, την δεοντολογία και την πλήρη και σωστή ενημέρωση. Το αποτέλεσμα των κυβερνητικών επιλογών όμως είναι σε όλους γνωστό.
Μαύρο σε 2000 εργαζόμενους.  Εδώ και δύο μήνες λοιπόν δίνουμε όλοι μαζί έναν ωραίο και δίκαιο αγώνα ενάντια σε αυτούς που με πρόφαση το χτύπημα κατά της διαπλοκής, θέλουν να ρίξουν μαύρο στις ζωές μας.  Μετά την απόφαση του ΣτΕ πήραμε όλοι μας μια βαθιά ανάσα καθώς η απειλή του μαύρου απομακρύνθηκε.

Μετά απ όλα αυτά όμως αφενός η πρόθεση της κυβέρνησης για νομοθετική ρύθμιση-γέφυρα και από την άλλη η πρόταση της Ν.Δ. για τις τηλεοπτικές άδειες η οποία δεν έχει ΚΑΜΙΑ πρόβλεψη για τους εργαζόμενους (ελάχιστος αριθμός, συμβάσεις αορίστου χρόνου, συλλογικές συμβάσεις εργασίας κλπ) δίνοντας την δυνατότητα στους εργοδότες για περαιτέρω απολύσεις ή και  δυνατότητα για νέες περικοπές  μισθών στον κλάδο μας δεν μας δίνει περιθώρια για εφησυχασμούς.  Η απαράδεκτη αυτή πρόταση ήρθε την ίδια στιγμή που το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης χύνει … κροκοδείλια δάκρυα  για τους εργαζόμενους που ουσιαστικά απολύει ο Νόμος Παππά.

Συνάδελφοι! Δεν πρέπει να γελιόμαστε. Στην πραγματικότητα δεν έχει τελειώσει ακόμα τίποτα.  Κανείς από τους δύο δεν δείχνει να νοιάζεται ιδιαίτερα για όλους εμάς. Ο ένας μας απολύει και ο άλλος δίνει το δικαίωμα στην εργοδοσία να μας απολύσει και να μειώσει εκ νέου τους μισθούς.
Τέλος για την  περίπτωση του MEGA που οι εργαζόμενοι είναι πολλούς μήνες απλήρωτοι και σε κατάσταση ομηρίας λόγω της εγκατάλειψης του καναλιού από τους ιδιοκτήτες του αλλά και της δέσμευσης των λογαριασμών του σταθμού από τις τράπεζες, τώρα πια που ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες κατέπεσε δεν υπάρχει πια καμιά δικαιολογία.  Απαιτούμε άμεσα να αναλάβουν όλοι  τις ευθύνες τους. 

Συνάδελφοι! Ο αγώνας αυτός δεν τελειώνει με την απόφαση του ΣτΕ.

• ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΟ ΙΕΡΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΟΥΣ  ΕΡΓΑΣΙΑΣ
• ΚΑΝΕΝΑ ΜΑΥΡΟ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΝΑΛΙ
• ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΟΛΟΙ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΝΑΛΟΓΟΥΝ   ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

για το ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

ΧΑΪΝΗΔΕΣ

Σταυρός του Νότου Plus

ΠΑΡΑΤΑΣΗ: Σάββατο 5 Νοεμβρίου



Οι αγαπημένοι μας Χαΐνηδες για ένα τελευταίο Σάββατο, το πρώτο του Νοέμβρη, στον Σταυρό του Νότου Plus.



Εκ της Αστυνομικής Διευθύνσεως:

Με υψηλόν αίσθημα ευθύνης, ανακοινώνομεν στους φιλομούσους ακροατάς, τας βασίμους υποψίας μας ότι η ανυπόταχτος ομάς των «ΧΑΪΝΗΔΩΝ» θα επιδράμει προσεχώς εντός της περιοχής των Αθηνών. Πάσα βοήθεια εις την σύλληψην των, ανταμοιφθήσεται δι’ απαλλαγής καταβολής ΕΝΦΙΑ και διοδίων εις τας εθνικάς οδούς. Επισημαίνομεν δε, ότι η εν λόγω ληστοσυμμορία παραμένει ασύλληπτος εκ της εποχής που η Νεκρά Θάλασσα ήτο Νοσούσα και αποτελεί τον υπ’ αριθμόν έναν κίνδυνον δια την δημοσίαν ασφάλειαν, μετά το πυρηνικό πρόγραμμα του βορειοκορεάτου ηγέτου Κιμ Γιονγκ Ουν.

Ο εκτελεστικός βραχίων της σπείρας, εις την παρούσα φάσιν, αποτελείται από τους:

Αποστολάκην Δημήτριον (λύρα, τραγούδι)

Ζαχαριουδάκην Δημήτριον (ακουστική κιθάρα, τραγούδι)

Κανέλλον Παναγιώτην (τύμπανα)

Μπάκαν Σπυριδούλαν (τραγούδι)

Μπρένταν Δημήτριον (γκάιντα, κλαρίνο, καβάλι, φλογέρα)

Νικόπουλον Μιχαήλ (λαούτο, μαντολίνο, μπουζούκι, τραγούδι)

Νόνην Ιωάννην (μπάσο)

Ώρα έναρξης: 22:30

Γενική είσοδος: 13€ με μπύρα/κρασί

Σταυρός του Νότου Plus- Φραντζή 14, Νέος Κόσμος

Τηλ. κρατήσεων: 2109226975
Facebook:https://www.facebook.com/pages/Stavros-tou-Notou-Σταυρος-του-Νοτου-Επισημη-Σελιδα/137807592931106
Twitter:www.twitter.com/#!/StavrosTouNotou
Site:www.stn.gr

email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΛΕΝΤΣ



Του Γκέοργκ Μπύχνερ



Studio Κυψέλης (Σπετσοπούλας 9, Κυψέλη)



Προγραμματισμένη πρεμιέρα: Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2016





Ένα από τα σημαντικότερα κείμενα του σύγχρονου κλασικού ρεπερτορίου, το «Λεντς » του Γκέοργκ Μπύχνερ, θα παρουσιάσουν οι Θεατρίνων Θεατές στο Studio Κυψέλης(Σπετσοπούλας 9, Κυψέλη, τηλ. 210 8819571) από την Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2016.





Λίγα λόγια για το έργο



Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο ψυχογράφημα-πραγματική ιστορία που εξετάζει την πορεία ενός ιδιοφυούς συγγραφέα προς την τρέλα αλλά και κατά πόσο αυτή επηρεάζεται από το περιβάλλον, τις ανθρώπινες σχέσεις και τα κοινωνικά αδιέξοδα. Υπάρχει ταύτιση μεταξύ της προσωπικής αναζήτησης του μέσου σύγχρονου ανθρώπου και της τρέλας;



Σ’ένα μέσο αστικό σπίτι, ένας πάστορας και η γυναίκα τουέχουν φτιάξει μία φωλιά με ισχυρή ακτίδα φωτός, πράγμα το οποίο έχει γίνει γνωστό σε μακρινούς και κοντινούς φίλους, με αποτέλεσμα να επιζητούν τη συναναστροφή της. Ο Λεντς εισβάλλει και προσπαθεί να βρει την προσωπική του ηρεμία που θα τον «θεραπεύσει» από τα προβλήματα και τους προβληματισμούς του αλλά ταυτόχρονα θα τον βοηθήσει να ολοκληρώσει τη συγγραφική πορεία του. Πόσο είναι εφικτό; Όταν ένα φως συναντά ένα άλλο, ενώνονται ή κατ’ανάγκη χωρίζουν;







Ταυτότητα της παράστασης



Σκηνοθεσία: Γιώργος Λιβανός σε ελεύθερη θεατρική απόδοση της Ροζίτας Σώκου

Σκηνικά-κοστούμια: Γιοβάννα Πρασίνου

Βοηθός σκηνοθέτη: Παναγιώτα Αγραπίδη

Μοντάζ: Αντώνης Μανδρανής

Φωτογραφίες: Κώστας Βολιώτης

Πρωταγωνιστούν:

Ζαχαρίας Ρόχας

Τέτη Σχοινάκη

Μιχάλης Αλικάκος

Νίκος Καραγιώργης

Νίκος Χαλατζίδης

Ειρήνη Καρπούζη



Διάρκεια παράστασης: 1 ώρα και 45 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Προβολή-επικοινωνία: Νατάσα Παππά





Ημέρες και ώρες παραστάσεων

Παρασκευή στις 21.00

Σάββατο στις 19.00





Τιμές εισιτηρίων

Κανονικό: 12 ευρώ

Μειωμένο (φοιτητές- θεατές άνω των 65 ετών): 10 ευρώ

Ανέργων: 7 ευρώ

Ατέλειες δεκτές





Για κρατήσεις θέσεων: 210 8819571



Προπώληση εισιτηρίων: viva.gr

Ο Νίκος Μαστοράκης ανεβάζει με την ανανεωμένη ομάδα ηθοποιών της περυσινής επιτυχίας του Υπογείου «Τα παδιά του ήλιου», το σύγχρονο σπονδυλωτό έργο του Joël Pommerat: «La réunification des deux Corées» (Théâtre Odéon 2013) ,στο θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν /Υπόγειο

Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα

Μικρές ιστορίες-εικόνες που μιλούν με μελαγχολία, σκληρότητα, μεταφυσική διάθεση αλλά και με πολύ χιούμορ για το αδιέξοδο της αγάπης. Της αγάπης που δεν καταφέρνει να επανενώσει ποτέ πραγματικά «τη Βόρεια με τη Νότια Κορέα». Της αγάπης που είναι αλληλένδετη με την απώλεια.



Εραστές, σύζυγοι, οικογένειες, φίλοι… Ακόμα και όταν καταφέρνουν ν΄ αγαπηθούν, συνειδητοποιούν ότι «η αγάπη δε φτάνει ». Ίσως γιατί «η αγάπη δεν υπάρχει. Η αγάπη είναι μια επινόηση. Ένα παιχνίδι του μυαλού. Η αγάπη είναι ένα είδος αρρώστιας που μας κάνει να κάνουμε πράγματα τρελά, επικίνδυνα…»





Μετάφραση: Μαριάννα Κάλμπαρη

Σκηνοθεσία: Νίκος Μαστοράκης

Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ

Επιμέλεια Κίνησης: Βάλια Παπαχρήστου

Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαριλένα Μόσχου

Επιμέλεια σκηνικού: Αλέξανδρος Λαγόπουλος

Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου

VideoTrailer: Μιχαήλ Μαυρομούστακος



Παίζουν (αλφαβητικά): Κλέων Γρηγοριάδης, Μαρία Καλλιμάνη, Κατερίνα Λυπηρίδου, Ιωάννα Μαυρέα, Δημήτρης Πασσάς, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Χάρης Φραγκούλης                       
Συμμετέχουν: Χριστίνα Παπατριανταφύλλου, Ανθή Σαββάκη



Με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδας



Παραστάσεις

9 Νοεμβρίου 2016 – 15 Ιανουαρίου 2017

Τετάρτη 20.00, Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο 21.15. 19.00

Τιμές

Πέμπτη γενική είσοδος 10 €

Τετάρτη, Παρασκευή 15 € και 10 € μειωμένο

Σάββατο: 18 € και 12 € μειωμένο

Κυριακή 16 € και 12 € μειωμένο

Ενας ηθοποιός μεγάλος, όχι μόνο σε ηλικία αλλά και σε αξία, υπαγορεύει τη διαθήκη του σε έναν βοηθό συμβολαιογράφου. Είναι ο 35ος συμβολαιογράφος, μέσα σε σαράντα χρόνια, που αναλαμβάνει αυτήν τη δουλειά. Είναι ολοφάνερο ότι ο ηθοποιός έχει μιαν έμμονη προσήλωση στην ιδέα της διαθήκης.



Έτσι ξεκινά το "RELAX...". Σαν ένα ταξίδι μέσα στον νεοελληνικό χρόνο που οδηγεί άλλοτε στον Άδη και άλλοτε στο Υπερπέραν. Παραστάτες σ΄αυτό το ταξίδι είναι δύο μορφές του νεοελληνικού πανθέου που εμφανίζονται όχι ως φυσικές παρουσίες αλλά ως ενεργά φαντάσματα. Προκύπτει έτσι μια συνάντηση μεταξύ μεγάλων ανδρών σε μια χώρα κατά τα άλλα μικρή. ΄Ισως αυτή η χώρα, που μοιάζει σήμερα ακινητοποιημένη, τίποτα να μη χρειάζεται τόσο πολύ όσο ένα ταξίδι ή την ιδέα έστω ενός ταξιδιού...



Μέγας χορηγός του "RELAX..." είναι ο ανεξάρτητος φορέας "ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΓΟΣ Α.Ε.".



Σκηνοθεσία : Βασίλης Παπαβασιλείου

Σκηνογραφία : Κώστας- Ηρακλής Γεωργίου

Φωτισμοί : Ελευθερία Ντεκώ

Καλλιτεχνική συνεργάτις - Εκτέλεση παραγωγής : Νικολέτα Φιλόσογλου

Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου



Παίζουν : Βασίλης Παπαβασιλείου & Γιάννος Περλέγκας



Παραστάσεις

Παρασκευή, Σάββατο 21.15 και Κυριακή στις 19.00

Τιμές

15 € & 10 € μειωμένο

Μετά την ολόθερμη υποδοχή από κοινό και κριτικούς, ο ΟΙΔΙΝΟΥΣ, το ψυχολογικό θρίλερ του Θανάση Τριαρίδη ξεκινάει την δεύτερη χρονιά των παραστάσεων αλλάζοντας θεατρική στέγη: από τις 3 Νοεμβρίου και κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, θα παρουσιάζεται στο Θέατρο Σφενδόνη. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος, ο οποίος μαζί με την Άννα Μάσχα, έχουν επωμισθεί τους δύο ρόλους του έργου, σε δύο από τις «ωριμότερες ερμηνείες της καριέρας τους…»





Περίληψη του έργου

Αν ο μυθικός Οδίπους οφείλει το όνομά του στα πρησμένα πόδια του (οίδί-πους) καθώς ο ίδιος ο πατέρας του γονείς του τον σημαδεύει ως βρέφος για να τον οδηγήσει στον θάνατο, ο Οιδίνους του εν λόγω έργου είναι αυτό που έχει ένα ανεξέλεγκτα πρησμένο μυαλό (οιδί-νους).



Το δράμα (το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί σε πρώτο βαθμό ένα αστικό δράμα δωματίου) ξεκινάει ένα πρωί όπου ένα ζευγάρι φιλολόγων ετοιμάζεται να γιορτάσει τα 18α γενέθλια του γιου τους. Πολύ γρήγορα ωστόσο μια σειρά αλλόκοτων λεπτομερειών αποκαλύπτουν μια φριχτή πραγματικότητα: πως ο γιος του ζευγαριού έχει πεθάνει ως βρέφος και πως ο «ενηλικιωμένος γιος» δεν είναι τίποτε άλλο από ένα role game του πατέρα - ένας ρόλος που κρατάει επί δεκαοχτώ χρόνια. Πολύ σύντομα αποκαλύπτεται πως τα πράγματα έχουν ξεφύγει από τον έλεγχο, πως ο νοερός «γιος» έχει «ενσαρκωθεί», και θα διεκδικήσει τα τραγικά όπλα της ανθρωπινότητάς του: τον φόνο του πατέρα, την (επαν)ένωση με την μητέρα, την ανθρώπινη τραγωδία.



Ένα εφιαλτικό ψυχολογικό θρίλερ όπου ο Οιδίπους Τύραννος του Σοφοκλή συναντάει το Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ του Έντουαρντ Άλμπι. Ή (και) ένα έργο για την αφύσικη συνθήκη της οικογένειας, για τον ανυπόφορο εαυτό, για τις παραισθητικές ταυτότητες της Δύσης, για την άβυσσο της ακατανόητης αγάπης.











Ταυτότητα παράστασης

Κείμενο: Θανάσης Τριαρίδης

Σκηνοθεσία: Λάζαρος Γεωργακόπουλος

Μουσική: Χρήστος Διαμαντής

Βοηθός σκηνοθέτη & δραματολογική ανάλυση: Ροζαλί Σινοπούλου

Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος

Φωτογραφίεςπαράστασης: Δέσποινα Πατρικαράκου

Παραγωγή: Εκδόσεις Ευρασία



Ερμηνεύουν: Λ: Λάζαρος Γεωργακόπουλος // Ι: Άννα ΜάσχαΣτοιχεία Παράστασης

Προγραμματισμένη Πρεμιέρα: Παρασκευή,4 Νοεμβρίου

Παραστάσεις: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή (έως και τις 4 Δεκεμβρίου)

Ώρα έναρξης παράστασης: 21.00

Τιμές Εισιτηρίων: 14€ (γενική είσοδος), 10€ (Φοιτητικό, νεανικό (κάτω των 22), άνω των 65 και ανέργων

Διάρκεια: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Χώρος: Θέατρο Σφενδόνη, Μακρή 4, Μακρυγιάννη (πλησίον μετρό Ακρόπολη) || Τηλ.: 2155158968





Γιατί να δείτε την παράσταση       















Ο επί σκηνής Θανάσης Τριαρίδης || 2016-2017

Πέντε έργα του Θανάση Τριαρίδη προγραμματίζονται να βρεθούν στη θεατρική σκηνή (και όλα είναι ανεξάρτητες, μη επιχορηγούμενες παραγωγές). Τρία από αυτά θα παρουσιαστούν από θέατρα της Αθήνας ενώ άλλα δύο θα ξεκινήσουν από την περιφέρεια (την Κρήτη και την Θήβα). Πιο συγκεκριμένα:

               

§ Στο Θέατρο Σφενδόνη θα παιχτεί για 2η χρονιά ο ΟΙΔΙΝΟΥΣ, σε σκηνοθεσία Λάζαρου Γεωργακόπουλου, με τον

ίδιο και την Άννα Μάσχα στους πρωταγωνιστικούς ρόλους (2η χρονιά παραστάσεων, από 03 Νοεμβρίου 2016).



§ Στο Θησείον, Ένα Θέατρο για τις Τέχνες, θα παιχτεί για πρώτη φορά το μυστικιστικό δράμα LACRIMOSA Ή ΤΟ

ΑΠΕΠΡΩΤΟ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Γιαμλόγλου, με τους πρωτοεμφανιζόμενους Μάρθα Λαμπίρη-Φεντόρουφ και Μιχαήλ Ταμπακάκη (έναρξη: 25 Νοεμβρίου 2016).



§Στο Θέατρο Faust θα ξεκινήσει η καινούρια παράσταση του πολυσυζητημένου LEBENSRAUM, σε σκηνοθεσία

   Πηγής Δημητρακοπούλου, με τον Πάνο Ζουρνατζίδη και τον Σήφη Πολυζωΐδη στους πρωταγωνιστικούς ρόλους  

   (έναρξη: 05 Δεκεμβρίου 2016).                              



Εκτός των αθηναϊκών τειχών:

§ Στο Ρέθυμνο της Κρήτης θα ξεκινήσει μια καινούρια εκδοχή του ZYKLON Ή ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ, σε σκηνοθεσία

Μαριάννας Κοντούλη (έναρξη: Ιανουάριος 2017).                      



§Στη Θήβα ετοιμάζεται από το Θηβαϊκό Πειραματικό Θέατρο (ΘΗ.ΠΕ.ΘΕ.) μια καινούρια εκδοχή του ΜΕΝΓΚΕΛΕ, σε σκηνοθεσία Λάζαρου Παπαδόπουλου (έναρξη: Άνοιξη 2017).















                                                  

Sadahzinia
of Active Member
live στο Κremlino
Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2016



ToKremlino stage ανοίγει την πόρτα του στα παιδιά της lowbapσκηνής, φιλοξενώντας μια σειρά από συναυλίες σε τακτή χρονική βάση και ελεύθερη είσοδο.

Κι επειδή στο lowbapπροηγούνται πάντα οι κυρίες… στην πρώτη βραδιά θα φιλοξενηθεί ηSadahzinia.



Με επτά προσωπικούς δίσκους, περισσότερους από οποιαδήποτε άλλη γυναίκα mcπαγκοσμίως, καθώς και την συμμετοχή της δισκογραφικά και συναυλιακά στους ActiveMember, ως βασικό μέλος του ιστορικού γκρουπ,

κατατάσσεται στις πλέον ενεργές δημιουργούς της γενιάς της.

Γράφει στίχους, τραγουδάει και ασχολείται ευρύτερα με το λόγο, τα παραμύθια και την έρευνα.

H βραδιά στοKremlino θα είναι αφορμή να ξετυλιχτεί το κουβάρι της δουλειάς τηςSadahzinia. Μαζί της στην σκηνή θα βρίσκεται ο B.D.Foxmoorκαθώς και ο Dj Booker, ένας από τους καλύτερους και πιο δραστήριους Djsστην Ευρώπη. Επίσης, θα συμμετέχει οΛΕΣ, και οRazo, ένας μοναδικός hiphopτροβαδούροs.

Η Sadazinhaπρόσφατα κυκλοφόρησε το albumτης «Κάρπιμο» από το label Talkback.

Ένα albumεπηρεασμένο απ’ το αστικό τοπίο, το δράμα των εγκλωβισμένων προσφύγων, τον πολιτικό ξεπεσμό, αλλά και από όλα όσα κάνουν τη ζωή πιο μπορετή …

Η μουσική παραγωγή είναι του Β.D.Foxmoorτων ActiveMember και οι στίχοι της ίδιας.

Ο ήχος της χαρακτηριστικός, με μια ιδιαίτερη μουσικότητα λόγω της παραγωγής αλλά και από την κιθάρα, το βιολί, το τσέλο, τα κρουστά, τα ιδιαίτερα samples που δομούν τα περισσότερα τραγούδια της.

Οι στίχοι της αποδομούν την πραγματικότητα καλώντας τον καθένα να φτιάξει τη δική του ερμηνεία. Και παρόλα αυτά ισορροπούν εξίσου εύστοχα το καταγγελτικό ύφος τους με έναν ονειρικό λόγο.

Η συναυλία στις 11 Νοεμβρίου θα έχει ελεύθερη είσοδο και εγκαινιάζει μια σειρά lowbapσυναυλιών στον ίδιο χώρο με ελεύθερη είσοδο.

Kremlino: Καραίσκου 119, Πειραιάς

Τηλ. 210 410 0010

https://www.facebook.com/kremlinostage

Ελεύθερη είσοδος

Ωρα έναρξης: 22:30